Flessen en hijsen, maar geen drinkgelag bij Gerjac

Een uitleg volgt wanneer Gerben Groot de bezoeker binnen laat. „We krijgen hier wel eens mensen die hun gasflessen willen omruilen. Die willen ze dan mee naar binnen nemen. Dat kan een gedoe opleveren. Daarom vragen we beleefd om even buiten te blijven.” Gerben Groot is eigenaar van Gerjac, een onderneming die zich bezighoudt met transport, hijswerk en daarnaast de levering van gassen. „Voornamelijk gassen voor de industrie, voor foodbedrijven (koeling) maar ook voor laswerk. Particulieren komen meestal bij ons voor propaangas, voor de barbecue en dergelijke.”

Maar de hoofdmoot is dus het bedrijfsleven. „We zijn distributeur in Noord-Holland en een deel van Zuid-Holland voor Messer, een van de grootste gassenproducenten ter wereld. Een vrachtwagen van ons gaat vijf, zes keer per week naar het depot in Moerdijk. Daar halen we de flessen op en distribueren we deze verder naar onze klanten.”

Wie dat zijn? „Heb je even?”, lacht de Heemskerker achter de tafel op zijn kantoortje. „Hier in de directe omgeving zijn dat Tata Steel, maar ook aan ondernemingen op het bedrijventerrein leveren we gasflessen. Zoals diverse machinefabrieken (VSA) en binnenkort vestigt het bedrijf Microtechniek zich vlak bij ons. Dat zit nu nog in de Beverwijkse haven. We kunnen dan nóg sneller leveren.”

Toch is gaslevering maar een klein onderdeel van de onderneming. Want Gerjac (een samenvoeging van de voornamen van Gerben en diens vader Jaap) richt zich vooral op transport en hijswerk. Dat begon al in 1976 toen Jaap Groot een eigen bedrijf begon. Met drie bakwagens (een soort bestelbusjes) reed de Heemskerkse ondernemer vooral voor het toenmalige Hoogovens. Met onderdelen van machines en dergelijke.

In 1991 kwam zijn zoon Gerben bij het familiebedrijf. Vanwege de uitbreiding van activiteiten met de levering van gas zochten ze naar een geschikte locatie waar ook de gasflessen konden worden opgeslagen. Uiteindelijk vonden ze die op de Grote Hout, destijds nog bekend als het NAM-terrein. „We waren hier één van de eerste bedrijven. De vlakte bestond alleen nog uit graspollen.”

Dat was in 1996, dit jaar precies een kwart eeuw geleden. Vier jaar later ging het familiebedrijf zich uitsluitend richten op gas. Kijkend naar zijn vrouw: „We waren toen de enige twee vaste personeelsleden.” Maar lang heeft dat niet geduurd. Zes jaar later kwam er een personeelslid bij en langzaam groeide het bedrijf uit tot wat het nu is: een onderneming met veertien vaste medewerkers op de loonlijst, een indrukwekkend wagenpark met kraanwagens, vorkheftrucks en een goedlopend gasdepot. De eigenaar wijst trots naar het paradepaardje: de Mojac, een autolaadkraan, speciaal voor de kleine ruimtes. „Die hebben we zelf laten ontwikkelen.”

Sinds enige tijd rijdt het wagenpark op blauwe diesel, een duurzame brandstof waarmee de CO2-uitstoot met 90 procent omlaag gaat.

„Die bestaat in feite uit oude frituurolie en andere plantaardige olieresten.” Nog plannen voor de nabije toekomst? „We willen een nieuw kantoorpand, nu maken we nog gebruik van units. Enige tijd geleden hebben we het onderkomen en grond van de buurman gekocht. Dat pand laten we verbouwen.” Lachend: „Dan zitten we er weer netjes bij.”