Een markant man heeft ons veel te vroeg verlaten.
Gentleman, sociaal, betrokken, warme persoonlijkheid, integer, belangenbehartiger van het bedrijfsleven, voorzitter HOV, IJmondiaan, wereldburger. Superlatieven schieten tekort.
Frans, bedankt voor alles wat je voor ons hebt betekend!
In memoriam van Pieter van Hove:
We hebben het over twintig jaar geleden. De IJmuidense ’havenbaronnen’ Theo Dekker (toenmalig directeur Zeehaven IJmuiden), visreder Cor Vrolijk en Frans Baud (algemeen-directeur van de logistieke dienstverlener KVSA) hebben een vergadering in de vuurtoren. Over waarom er niets meer in IJmuiden was.
Vlaggetjesdag bestond niet meer, ook het muziekfestival Beeckestijn Pop was ermee opgehouden. Dat kan zo niet, vonden ze. En zo kwamen de heren op het idee jaarlijks een Havenfestival in IJmuiden te houden. De stichting Havenfestival IJmuiden was geboren. Met Frans Baud als voorzitter, vanzelfsprekend. Eén van de vele bijbanen die de zaterdag overleden Baud in zijn werkzaam leven en ook na zijn pensionering heeft uitgeoefend.
Netwerken, samen met anderen een doel bereiken; Frans Baud heeft tijdens zijn loopbaan niet anders gedaan. Of de in Indonesië geboren globetrotter nu in Venezuela werkte, of Puerto Rico, Ecuador, Chili of de IJmond (waar hij in 2001 neerstreek), al snel had hij een indrukwekkend netwerk opgebouwd. Nooit was hij bang om zijn mening te geven. Zijn grote inzet voor zowel de havenontwikkeling van het Noordzeekanaalgebied als het organiseren van culturele activiteiten zoals het Havenfestival zorgde ervoor dat hij in 2017 werd benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Havenpenning
De toenmalige commissaris van de koning Johan Remkes speldde hem bij zijn afscheid als KVSA-directeur de versierselen op. Een jaar eerder had Baud tijdens het Havengildediner in Amsterdam al de Havenpenning ontvangen uit handen van de toenmalige Amsterdamse wethouder Ollongren vanwege zijn vele verdiensten voor de regio op nautisch gebied.
Toch leek het er aanvankelijk niet op dat Baud, geboren als zoon van een tabaksplanter in het Indonesische Medan, een groot deel van zijn carrière zou doorbrengen in maritieme kringen. Met IJmuiden als uitvalsbasis. Tot zijn vierde jaar heeft hij in Indonesië gewoond, daarna een jaartje in Singapore en vervolgens maakte de familie de oversteek naar Nederland, Driebergen om precies te zijn. Later zou hij in een interview met deze krant zeggen dat hij na het vertrek helemaal niks meer had met Indonesië. ’Terwijl mijn familie er vanaf de negentiende eeuw is geweest. Jaren geleden moest ik voor mijn werk naar Jakarta. Ik heb toen in het weekeinde een reis naar Medan gemaakt. Om te kijken hoe de mensen daar leefden. Ons huis heb ik niet kunnen vinden, daarna ben ik er niet meer geweest’.
Zuid-Amerika
Dat hij niks met zijn geboorteland heeft, komt doordat een zeer belangrijk deel van zijn eigen leven zich heeft afgespeeld in Zuid-Amerika. Voor Holland Chemical International BV woonde en werkte hij onder andere in Venezuela, Puerto Rico, Ecuador en Chili. ’Het gekke is dat we ons altijd snel thuis voelden. Door vrienden te maken, lid te worden van sociale clubs en ook omdat we over het algemeen prettig woonden’.
Aanvankelijk wilde Baud eigenlijk piloot worden. Hij ging naar vliegveld Eelde om een toelatingstest te doen, maar haalde het niet. Vervolgens ging hij studeren aan Nijenrode en na het afronden van zijn studie koos hij voor de reserve officiersopleiding van het Korps Mariniers. Daar leerde hij principes die hem zijn hele leven bij zouden blijven: vertrouwen, eerlijkheid, samenwerken, van elkaar op aankunnen en voor elkaar door het vuur gaan.
Zijn stelregel: ’Het maakt me niet uit of anderen me aardig vinden of niet, of het leuk vinden wat ik doe. Ik ben een eerlijk mens en ik probeer altijd op een eerlijke, faire manier mijn werk te doen. Als ik iemand moet ontslaan dan is dat niet leuk. Maar ik wil dat wel zo doen dat de persoon in kwestie een half jaar later kan denken: Die Baud heeft het wel op een nette manier gedaan. En of iemand me nou aardig vindt of een boerenpummel, notoire zeikerds hou je altijd’.
Nautisch wereldje
Uiteindelijk belandde hij in 2001 in IJmuiden, als directeur van logistiek dienstverlener KVSA. Het klikte direct. Met zijn vrouw betrok hij een appartement aan de Kennemerboulevard. Met uitzicht op zee en zijn geliefde strand. Zijn sociaal netwerk groeide in rap tempo. En daarmee ook de nevenactiviteiten in het nautisch wereldje. Zo was hij intensief betrokken bij de HOV IJmond (Haven Ondernemers Vereniging) en de havenpromotievereniging Amports. Maar ook bij SOS Velsen, Rabobank IJmuiden en als Goedheiligman bij de intocht van de sint.
„Frans kende iedereen en iedereen kende Frans”, typeert Peter van de Meerakker (directeur Zeehaven IJmuiden) Baud. „Frans was de grote initiator achter de ontwikkeling van de cruisevaart in IJmuiden. Hij nam het initiatief voor de bouw van de Felison Cruise Terminal, die in minder dan 12 maanden werd gerealiseerd.”
De havendirecteur: „Frans was bijzonder betrokken bij het wel en wee van de haven van IJmuiden. Voor het draagvlak wat betreft de herstructurering van de haven is zijn ondersteuning en enthousiasme van onschatbare waarde geweest. We verliezen in Frans niet alleen een ambassadeur, maar ook een vriend van iedereen betrokken bij de havens in de IJmond.”
‘Verfijnde diplomaat’
Ook burgemeester Frank Dales van Velsen refereert aan het aanpassingsvermogen van ‘de verfijnde diplomaat Frans in het ‘rauwe’ IJmuiden’. ,,Als inwoner van IJmuiden en directeur van KVSA bouwde Frans in no time een enorm netwerk op, niet alleen zakelijk, maar juist ook op het snijvlak van bedrijfsleven, maatschappij en overheid. Een ware ambassadeur voor Velsen en van IJmuiden in het bijzonder. Als voorzitter van de HOV IJmond – en later OV IJmond – stond Frans voor het belang van bedrijfsleven. Maar met een enorm vermogen om altijd de verbinding te leggen met de gemeente. Hij was een echte verbinder tussen beide werelden met veel charme, tact en humor.”
Bron: Noordhollands Dagblad van 18 december 2023 door Pieter van Hove
Foto: Frans Baud op de trap in ‘zijn’ Felison Terminal/© archieffoto The Daily Photo/Gwendelyn Luijk
