Oplossingen bedenken en problemen voorkomen. Voor Ellen Groenland (38) zijn dat dé redenen waarom zij notaris wilde worden. Onlangs trad zij in de voetsporen van een man die dezelfde drijfveren had om zijn vak zo goed mogelijk uit te voeren. Notaris Henri Feijen (65) ging deze maand met pensioen, maar laat zijn opvolgster een mooie ‘erfenis’ na.
Batenburg Notarissen, waar in totaal 29 mensen werken, wordt nu vanuit kantoor Haarlem geleid door Jan de Beer en Ellen Groenland en vanuit het Beverwijkse kantoor door Leonie Roos en Mike Deubel. Voor Ellen was dat geen grote omschakeling: “Hoofdzakelijk was ik werkzaam in Beverwijk maar de kantoren zijn nog meer één geheel geworden, de samenwerking is er elke dag en ik zal ook zeker nog veel op onze vestiging in Beverwijk zijn.”
Langgekoesterde wens
Ellen groeide op met Batenburg Notarissen. Als kind van 2 jaar kwam ze er al omdat haar ouders hier ook werkzaam waren. Later, als tiener en scholier, bezorgde ze namens Batenburg de post. “Zo waren de stukken altijd op tijd op de plek van bestemming”, lacht ze. Eenmaal rechtenstudent werkte ze hier een dag per week. Voor haar was de beroepskeuze nooit een keuze. Sterker nog: “Ik heb niet alleen altijd notaris willen worden, ik wilde dat ook nog eens bij Batenburg zijn.” Onlangs werd ze beëdigd en daardoor ging een langgekoesterde wens in vervulling. Henri gaat zij missen, onder andere vanwege het feit dat zij en Henri in veel dossiers samen optrokken en elkaars sparringpartners waren.
Dynamisch kantoor
Henri begon in 1983 als kandidaat-notaris in Zaandam. Dat was volgens hem een andere tijd. “De wereld van de notaris was heel formeel en ook een beetje stoffig. Destijds werden aktes geheel voorgelezen en ondertekend terwijl de inhoud lang niet altijd voor elke cliënt even begrijpelijk was. Dat is nu gelukkig al lang anders.” Na drie jaar maakte hij de switch naar Batenburg Notarissen. “Hier vond ik mijn plek. Een dynamische praktijk waar alle facetten van het notariaat voorbijkomen. In 1992 werd ik partner en 1996 volgde ik een van de notarissen van Batenburg op. Toen niet veel later de vaste tariefstelling werd losgelaten, kwam ook de ondernemer in mij nog meer bovendrijven.”
Bedrijfsvoering van Batenburg
Terugkijkend denkt hij ook aan de tijd waarin hij, zoals hij zelf zegt, werd geleefd door zijn agenda. “Dat waren de jaren voor de bankencrisis. In die periode had ik vaak slechts een half uur tijd voor een afspraak en moest dan heel snel door naar de volgende. Eerlijk gezegd was dat niet de leukste tijd, daar was ik geen notaris voor geworden.” De crisisjaren vanaf 2009 hadden grote invloed op de bedrijfsvoering van Batenburg. De omzet op onroerend goed halveerde en het aantal transacties nam zienderogen af. Het bedrijf moest saneren en ging terug van 6 notarissen naar 4 en van 50 medewerkers naar 30 nu. Na de crisis trok de markt weer aan, maar Henri besloot om meer ruimte in zijn agenda vrij te maken voor cliënten. Hij verduidelijkt: “Als notaris moet je er voor alle partijen zijn. Of het nu om vastgoed, ondernemingsrecht of een erfenis gaat, betrokken partijen zijn gebaat bij een goede beantwoording van een vraag of een oplossing voor welke kwestie dan ook. Dat betekent dat de notaris een belangrijke adviesfunctie heeft. En daar moet je de tijd voor nemen.”
Altijd twee kanten aan een verhaal
Ellen vult aan: “Een advocaat treedt op voor één partij, een notaris is onpartijdig en begrijpt dat er altijd twee kanten aan het verhaal zitten. Het komt voor dat wij met mensen aan tafel zitten die elkaar niet meer aardig vinden. Aan ons de taak om de zaak van beide kanten te belichten. We zijn geen rechter, maar willen er voor zorgen dat een conflict niet voor de rechter komt. Om tot een oplossing te komen waarmee iedereen kan leven, is creativiteit nodig en moet je vooral goed luisteren.
‘Bij Batenburg Notarissen nemen we de tijd voor onze cliënten’
Wij streven er altijd naar dat partijen elkaar ergens vinden. Dat is onze missie. Wij denken mee, zijn dienstverlenend en geven advies. En wat daarbij belangrijk is, is dat mensen weten dat ze bij ons in vrijheid kunnen spreken. Ons terrein is neutraal terrein en dat moeten zij weten en voelen.” Henri vertelt nog een anekdote: “Ooit behandelde ik een zaak, waarin partijen lijnrecht tegenover elkaar stonden. Het gesprek verliep zeer stroef en ik had – ook na een paar uur – nog niet het idee dat we eruit zouden komen. Toen wandelde ineens mijn hond binnen en die ging aan de voeten van een van de partijen liggen.
Henri Feijen: ‘Wij zijn er niet voor één partij maar voor alle partijen’
Van het ene op het andere moment ontdooide zij en binnen een half uur was de kwestie opgelost. Tja, soms kan iets ogenschijnlijks kleins voor een klein wondertje zorgen.”
Van generatie op generatie
Henri kan terugkijken op een carrière van 40 jaar in het notariaat, waarvan 28 jaar als notaris. Jaren waarin hij, zoals hij zegt, nooit aan het pluche heeft vastgezeten. Hij heeft eer van zijn werk gehad. Hij vertelt: “Een ding is in al die jaren niet veranderd: het contact met mensen, mensen die mij vertrouwden en mij veel toevertrouwd hebben. Ambities, toekomstplannen, soms ook zorgen. Mensen voor wie ik mij ten volle heb ingezet. Vaak families die van generatie op generatie cliënt zijn. Ik ben dankbaar dat zij hun leven met mij wilden delen.” Dat gegeven en het feit dat Ellen met haar bezieling zijn opvolger is, zorgen ervoor dat hij de deur van het notariskantoor met een gerust hart voor de laatste keer dichtdoet.
Nieuw hoofdstuk
Voor Ellen begint een nieuw hoofdstuk in haar loopbaan. “Daar heb ik waanzinnig veel zin in. Ik vind alle vraagstukken interessant. Van een aandelenoverdracht tot een complete herstructurering. Waar mijn hart vooral van open springt? Van het notarieel uitwerken van een bedrijfsopvolging. Een goede structuur opzetten, waarbij alles fiscaal en juridisch klopt, voor nu en de nabije toekomst van het bedrijf en het gezin daarachter. Ook zal de ondernemer en zijn of haar opvolger namelijk goede testamenten en/of huwelijkse voorwaarden moeten hebben. Ook die expertise hebben wij in huis. Ik werk dan graag samen met mijn collega’s om de stukken goed op elkaar te laten aansluiten.”
Zij vervolgt: “Ik werk in een hele fijne maatschap, waar ik kansen heb gekregen en mezelf heb mogen ontwikkelen. Het voelt alsof ik geluk heb gehad, alhoewel ik natuurlijk besef dat ik hard heb moeten werken en leren om te kunnen zijn waar ik nu ben. Ik besef dat ik nog maar 38 jaar ben en nog veel kan leren. Mijn collega’s zijn zakelijk mijn steun en toeverlaat. We zijn elkaars klankbord, waarmee je ook de zware zaken bespreekt. Als je bijvoorbeeld halsoverkop naar een ziekenhuis moet om een testament voor een stervende cliënt te regelen, dan is dat niet niks. Op zulke momenten is het belangrijk dat je bij je collega’s je verhaal kwijt kunt. Wij hebben geheimhoudingsplicht, dus thuis mag ik daar niets over zeggen.”
Empathisch vermogen
Ondertussen is het voor Ellen business as usual. Zij is nu ook ondernemer en medeverantwoordelijk voor een gezonde bedrijfsvoering. Daar heeft zij alle vertrouwen in, ook al is de markt nu weer iets minder. Haar grootste zorg is de personele bezetting. “Elke branche en sector heeft met personeelsschaarste te maken en wij dus ook. Goede mensen bepalen het resultaat, dus zijn wij altijd op zoek. Daarbij is het belangrijk dat je talent binnenhaalt met empathisch vermogen. Cum laude afgestudeerd zijn geeft geen garantie voor succes, want zonder menselijkheid en inlevingsvermogen begin je hier niets. Maar goed, in het algemeen lukt het ons vooralsnog heel aardig om de goede mensen aan ons te binden. Dat geeft vertrouwen.”
Bron: https://haarlem.intobusiness.nu/
