Het woord ’gaaf’ valt vaak in een gesprek met Rick Lauffer. Net als ’tof’ en ’super’. Het is dat enthousiasme dat hem ver gebracht heeft. Van de spoelkeuken bij restaurant De Notaris tot zijn eigen snelgroeiende cateringbedrijf Sjeff. Maar het mooiste in zijn bestaan vindt hij toch het vaderschap.
„Ik heb drie kernwoorden: positiviteit, groei en vrijheid. Dat zijn de dingen waar ik blij van word”, zegt Rick. De positiviteit spat dan ook van de geboren Beverwijker af. De groei zit er eveneens goed in: 3,5 jaar na de oprichting heeft Sjeff drie takken; Sjeff Keetering zorgt voor krachtvoer op locatie, Sjeff de Mission is er voor feesten en partijen en S-Uitvaartzorg biedt meer dan alleen koffie en cake op begraafplaatsen Beverwijk en Heemstede. „In die afwisseling zit dat derde kernwoord, vrijheid”, aldus Rick.
In het IJmuidense havengebied is de onderneming inmiddels uit zijn jasje gegroeid. Een nieuwe locatie is gevonden aan de Eendrachtstraat in Velsen-Noord. „Dit wordt de warme keuken, daar komt de koude keuken, hier tegen de wand komen de koelingen”, wijst Rick om zich heen naar de ruimte die momenteel in verbouwing is. „Daarboven komt mijn kantoor.” In de flinke ruimte komt een scheidingswand, zodat de helft gebruikt kan worden om de mobiele keukens en foodtrucks van Sjeff te stallen en onderhouden. „Het wordt gaaf. Echt ontzettend gaaf.”
Opstel
De handelsgeest zat er al jong in. Niet voor niets schreef de 9-jarige Rick in een opstel voor school: „Ik wil later een eigen café, hotel en restaurant”, noteerde hij. „Als ik dan geen zin meer heb om in het café te staan, ga ik naar het hotel, en als ik dat zat ben, ga ik naar het restaurant. En daarna wil ik het café wel weer in.”
Als 13-jarige kreeg Rick een baantje in de spoelkeuken bij restaurant De Notaris, maar al snel deed hij meer. „Ik heb er het gastvrijheidsvak geleerd”, zegt hij. Op de middelbare school was hij een stuk minder gedreven. „Ik kwam en ging wanneer ik wilde. Liever was ik aan het werk of stond ik aan de snookertafel.”
Toen hij zijn oog liet vallen op de Belgische Hotelschool Ter Duinen, waar de leerlingen op de campus wonen, was dat dus nogal verrassend. „Samen met een vriend en mijn moeder ging ik naar de open dag. Op het kantoor van de directeur hing een bordje met ’Hier heerst hartelijke discipline’. Mijn moeder dacht dat het niks zou worden. Maar die vriend en ik keken elkaar en zeiden; dit gaan we doen.”
De studie duurde drie jaar. Rick werkte in de weekends nog een tijd bij De Notaris, werd na zijn studie nachtmanager bij Amstel Hotel in Amsterdam, was assistent bedrijfsleider bij restaurant ’t Gildehuys in Beverwijk en later chef bediening bij de golfbaan in Spaarnwoude. Allemaal nog voor hij op 24-jarige leeftijd mede-eigenaar werd van Hotel Sonnevanck in Wijk aan Zee. „Ik had altijd gezegd dat ik op mijn vijfentwintigste ondernemer wilde zijn, en op mijn dertigste drie eigen zaken wilde hebben”, vertelt Rick. In 2018 besloot hij Sonnevanck achter zich te laten om zich volledig op catering te gaan richten.
Toch was het niet altijd een succesverhaal. „Sommige dingen gingen goed, maar ik heb ook slechte keuzes gemaakt, en ook wel pech gehad. Ik ben toen marathons gaan lopen. Ik kwam erachter dat ik problemen beter het hoofd kon bieden als ik fit ben. En ik heb ook geleerd dat de grootste tegenslagen de beste leermeesters zijn.”
Rick heeft drie dochters samen met zijn vriendin Marjolein. Het vaderschap is voor hem het allerbelangrijkste, zegt hij. „Ik was twee toen mijn ouders uit elkaar gingen en ben zonder vader opgegroeid. Mijn moeder heb ik altijd als vader én moeder ineen gezien. Toch zocht ik wel een vaderfiguur. Zo kwam ik terecht bij ’ome Karel’ van De Rode Haan, of ’Ome Wil’ van Graan voor Visch. Bij hun vond ik de wijsheden die ik nodig had. Nu ik zelf kinderen heb, wil ik de vader zijn die ik zelf niet had.”
Bovenal heeft Rick plezier in wat hij doet, en dan vooral in de afwisseling. „In die variatie kan ik mijn creativiteit kwijt. De ene dag sta ik op een poepchique feest, de volgende dag cater je op een bouwplaats aan jongens die grijs zijn van het stof. En de week erop verzinnen we een waanzinnig thema. Zo hebben we voor een bedrijfsfeest eens een kartbaan aangelegd door een fabriek, en met de foodtrucks stonden we ernaast. Juist dat werk op al die plekken, met al die verschillende mensen, vind ik echt ontzettend tof.”
